Taʻālīm-i Ibn-i ʻArabī va āmūzahʹhā-yi Shīʻī: Persian 1395

هدف این تحقیق بررسی تطبیقی تعالیم ابن عربی و آموزه‌ های شیعی دربارۀ آن دسته از اعتقاداتی است که یا خاص مکتب تشیع بوده یا این که دربارۀ آن ها دیدگاه ویژه‌ ای ارائه کرده است. نگارنده در این کتاب در صدد است پیرامون مباحث مهم اندیشه ی شیعی که خاص این مکتب بوده و با این وجود می‌ تواند جزء اساسی‌ ترین اصول اعتقادی عرفانی، به ویژه عرفان ابن عربی باشد، سنجشی عالمانه و کاملاً بی‌ طرف را پیش گیرد. سخن نویسنده در این تحقیق دربارۀ کسی است که مشهور است عالی‌ ترین درجات روحی را بهره‌‌ مند بوده و صاحب کشفیات عرفانی است و تعالیم او بین اهل معرفت از اهمیت ویژه‌ ای برخوردار بوده و هرگز نمی‌ توان تأثیر وی را بر عرفان اسلامی نادیده گرفت؛ در همین راستا اهمیت دارد که هر چه بهتر آرای او هم بررسی شود و هم تطبیق با آموزه‌ های شیعی که یکی از مذاهب بزرگ اسلامی است؛ چرا که تعالیم شیعی بی‌ شک با منبع وحیانی و توضیح و تفسیر عالمانه ی امامان شیعه همراه است و این امر بسیار جالب توجه می‌ نماید که دیده شود آرای یکی از اهل عرفان که خود را صاحب علم و معرفت و حتی کشفیات عرفانی می‌ داند و ادعای داشتن درجاتی از ولایت را دارد، چقدر با منبع وحی و آموزگاران آن و بواطن حقایق ربانی قرابت داشته و هم‌ داستان است.