Nām nāpazīr: Persian 1401

در جهان داستان‌های بکت از هم گسیختگی هویت مدرن ، بخش افزونی از ناخوشی خود را از طریق همین جابجایی‌های استعماری در سطح مصالح داستانی، تکنیک‌ها، پدیده‌ها و موتیف‌های بیرونی ، نمایان می‌کند . بکت برای منهدم کردن هر رگه‌ای که مشکوک به واقعیت نامانوس یا قصه‌ای واضح باشد.از هیچ تلاشی فروگذار نیست. بلاهت بی‌نظیر شخصیت‌های داستانی بکت نشانه گویایی است از زوال هویت . اشخاص آثار داستانی بکت از مورفی گرفته تا مالوی همه با این‌که گاه در اوج جنون و افسردگی به سر ‌می‌برند. اما کماکان با امور این جهانی مبارزه می‌کنند و در انتزاعی‌ترین حالت هم، در سطحی از آگاهی و حیات هوشمند به سر می‌برند.این تلاش مداوم و بی‌معنا برای زنده بودن ، شاکله اصلی روایت بکتی را ترسیم می‌کند و اتفاق نظری که در هر متنی گویای میل به فرجام و پایان قضایا است.برای مثال فرجام در رمان مالون می‌میرد ، گفته‌ی خود مالون در آغاز داستان است بر ادعای مردنش او با ما می‌گوید هر آن‌چه را که باید بر صفحه‌های کتاب زبان باز کند و از طریق این مکالمه یک جانبه،مالون منتظر مرگ می‌ماند.شیوه‌ای از انتظار و استعاره‌ای از تعلیق هر روزه موجود خودآگاه به مرگ ، که زمانی خود را با فرم هزار و یک شب نشان می‌دهد و زمانی نزدیک‌‌تر در مالوی نام ناپذیر و مالون می‌میرد.