Arrah Barqī Khāmūsh Ast: Persian 1388

داستان اره‌برقي خاموش است، روايت بهرام ، پسركی روستايی است كه با دوستانش كاموس و سامر ، باتری های كهنه راديو را در آب می اندازند و در پی پيداكردنشان شنا می كنند . در فصل دوم داستان ، انقلاب سال ١٣٥٧ اتفاق می افتد و تب و تاب‌های سياسی معلمان ، بهرام را با بازی ها و بازيگوشی های كودكانه‌اش به حاشيه روايت اين قصه می کشاند . فصل سوم ، روايتی است آشفته از زبان ابراهيم جاويد ، يكی از معلمان مدرسه بهرام كه سال‌هاست در جنگ موجی شده است ، روايتی كه روايت فصل دوم را انكار می كند . دو فصل آخر رمان در دهه ٨٠ روايت می شود و راوی آن بهرام است ، اين كارمند ساده‌دل نيمه روشنفكر كه در تنگنای شهر و خفقان اداره به تعارض‌ها و آسيب‌‌های روحی و روانی دچار شده است و همواره با رؤياهای كودكی اش دلخوش است ، تصميم می گيرد با طنابی پيچيده بر پاها و دستبندی چفت‌ شده بر مچ دست‌ها خودش را در رودخانه زادگاهش غرق كند . بهرام سرانجام پس از رهايی از چنگال وسواس‌های مرگبار در بعدازظهر سه‌شنبه‌ای بارانی دل از خانه و خانواده می كَند و سوار بر اتومبیلش به سمت روستای زادگاهش می راند و . . . .