Shāhnāmah-yi Firdawsī: Tasḥīḥ-i Intiqādī va Sharḥ-i Yikāyik Abīyāt (Daftar-i Chahārum): Persian 1402

اثر پیش رو دفتر چهارم از کتاب "شاهنامه‌ی فردوسی: تصحیح انتقادی و شرح یکایک ابیات" است که به همت "مهری بهفر" چاپ و منتشر شده است. در این اثر، در توصیف اشعار، رویکردی روشمند مشاهده کنیم که شاید در آثار قدیمی مشهود نبوده است. ویژگی های دستوری کلمات هر بیت در این اثر ارائه شده است و واژگان هر بیت دارای معادلی از نسخه اوستایی یا فارسی میانه می‌باشند. شخصیت‌ها و وقایع تحلیل می‌شود و تفاسیر استعاری، مجازی و کنایی شرح داده شده است. کاراکترها و رویدادهای شاهنامه در تقابل با نوشته های دیگر که همان شخصیت یا واقعه را توصیف می کنند، قرار می‌گیرد و معنای هر بیت در پایان ارائه می‌شود. جنبه منحصر به فرد کتاب "شاهنامه‌ی فردوسی: تصحیح انتقادی و شرح یکایک ابیات" از "مهری بهفر" این است که از تک تک بیت‌ها گزارشی ارائه می‌دهد و هیچ بیتی را بی معنا باقی نمی‌گذارد. به عبارت دیگر، هر بیت مستقل از بقیه تجزیه و تحلیل می‌شود. برخلاف تعدادی دیگر از شرح‌ها که در آنها مفسران مروری کلی بر چند بیت ارائه می دهند، این یک اثر خاص است که از پرداختن به ابیات دشوار نیز ابایی نداشته و از هیچ چیز چشم‌پوشی نمی‌کند. با توجه به آنچه در کتاب "شاهنامه‌ی فردوسی: تصحیح انتقادی و شرح یکایک ابیات" از "مهری بهفر" آمده است، خواننده با مطالعه‌ی این اثر به این نتیجه می‌رسد که همه چیز را در کنار هم یکجا دارد و در بررسی ابیات شاهنامه، به جای مطالعه چند اثر متعدد، می تواند با خواندن یک اثر، هر چه بیشتر و بهتر با شاهنامه آشنا شود و این موضوع به کتاب حاضر اهمیت ویژه ای بخشیده است.