Kitāb'risān: Persian 1403

این‌طور گفته می‌شود که کتاب‌ها خوانندگانشان را پیدا می‌کنند، ولی گاهی به کسی نیاز دارند که راه درست را به آن‌ها نشان بدهد. کتابفروشی‌ای که اسم آم شتادت تور را یدک می‌کشد، گرچه با دروازه‌ی شهر یا بهتر بگوییم با آنچه از آن باقی مانده بود و از نظر اکثر شهروندان، اثر هنری جسورانه‌ای محسوب می‌شد، بیش از سه چهارراه فاصله داشت. این کتابفروشی بسیار قدیمی در دوران‌های تاریخی مختلفی ساخته شده و گسترش یافته بود. دیوارها و گچ‌بری‌های تزیینی، کنار دیوارهای ساده‌ای قرار داشتند که زوایایشان قائمه بودند. داخل ساختمان تعدادی استند پلاستیکی قرمز پُر از دی‌وی‌دی و سی‌دی هم بودند که یا کنار قفسه‌های فلزی رمان‌های گرافیکی قرار داشتند، و قفسه‌های فلزی هم کنار ویترین‌های شیشه‌ای براقی بودند که داخلشان کره‌های جغرافیایی بود، یا کنار قفسه‌های چوبی شیک پُر از کتاب. در این کتابفروشی، بازی‌های اجتماعی، نوشت‌افزار، چای و تازگی‌ها حتی شکلات هم عرضه می‌شد. بر این محیط شلوغ و بی‌نظم، پیشخان تیره و سنگینی حاکم بود که کارکنان آن را محراب می‌نامیدند. در این کتابفروشی، فقط یک سؤال مطرح می‌شد؛ سؤالی که فلسفه‌ی وجودی کتابفروشی‌ها پاسخ‌دادن به آن است: «می‌توانید یک کتابِ خوب به من پیشنهاد کنید؟» داستان کتاب حول همین کتابفروشی جریان دارد.