Zanān-i Sāsānī az farmānbarī tā farmānravāyī: Persian 1387

زن از دیدگاه دین زرتشتی، دین رسمی ایران در عصر ساسانی، با مرد برابر بود. گواهی زن در دادستانی پذیرفته بود، بنا به دستور زرتشت زناشویی مبتنی بر تک‌ همسری بود، چنان که امروز نیز پارسیان هند فقط حق ازدواج با یک زن را دارند. زن می‌توانست به مقام دادوری یا پادشاهی برسد، حق مالکیت داشت و می‌توانست دارایی خود را اداره کند، می‌توانست قیم و نگهدار پسری باشد که پدر، او را از حق ارث محروم ساخته بود، همچنین می‌توانست از شوهر ستمکار و بدرفتار به دادستان شکایت برد و سزای او را بخواهد. وضعیت زنان در جامعۀ ایران عصر ساسانی موضوع کتاب حاضر است. نویسنده تلاش دارد تا جنبه‌های مختلف زندگی زنان و نقش و جایگاه آنان در جامعه را به تصویر بکشد. وی پس از پرداختن به چگونگی قدرت‌گیری ساسانیان و روی کار آمدن آن‌ها، دیدگاه مورخین خارجی و داخلی در خصوص خانوادۀ ایرانی را ذکر و سپس به مسائلی همچون ازدواج و انواع آن اشاره کرده است. ازدواج خویشاوندی (ازدواج با محارم)، ازدواج معمول آن عصر و گونه‌های دیگری چون ازدواج استقراضی، علت رواج فرزند خواندگی در ایران باستان، حقوق زن از لحاظ ارث و اموال و طلاق از جملۀ این موارد است. نگارنده افزون بر حقوق زنان در عصر ساسانی به مسائلی چون نقش سیاسی و اقتصادی زنان، فعالیت آن‌ها در اجتماعات، عید مخصوص به زنان، پوشاک آن‌ها و نقوش برجای مانده از زنان عصر ساسانی توجه داشته است.