Qalandar namahʹī bih nam-i Ādāb al-Ṭarīq: Persian 1395

قلندریه نام یک فرقه نبوده است. از قرن هفتم هجری به بعد قلندری نام یک جریان و مکتبی در تاریخ تصوف بوده که با آیین فتوت یا جوانمردی ارتباط داشته است. قلندری خود به چندین طریقت تقسیم می‌ شده است. طریقت هایی چون حیدریه و جوالقیه و جلالیه و بکتاشیه. یک گروه از قلندریه هم شاخه‌ ای از طریقت نقشبندیه بوده‌ اند که در ماوراء‌النهر می‌ زیسته‌ اند و هنوز هم در کشور ازبکستان با نام دیوانه باقی مانده‌ اند. قلندر‌نامه‌ ای که با عنوان آداب الطریق متن مصحح آن در این کتاب به خوانندگان محترم تقدیم می‌ شود نوشتۀ پیر قلندران نقشبندی در سدۀ یازدهم هجری در ماورا‌ء‌النهر است که باباحاجی عبدالرحیم عاقبت به خیر نامیده می‌ شده است. مهران افشاری پس از تصحیح و چاپ سه مجموعه از فتوت‌ نامه‌ ها اینک آداب الطریق را بر اساس دو نسخۀ خطی تصحیح کرده و تعلیقاتی سودمند و خواندنی برای آن تألیف کرده و کتاب را با تازه‌ ترین دست‌ آوردهای تحقیقی خود دربارۀ قلندریه و پیوند قلندری با فتوت زیر عنوان «پژوهشی نو دربارۀ قلندریه» عرضه نموده است. کتاب حاضر تحقیقات او را دربارۀ فتوت تکمیل می‌ کند.