Jāmaʻ Al-Tavārīkh (tārīkh-i Āl-i Salchūq): Persian 1386

جامع التواریخ (تاریخ بنى ‏اسرائیل)، کتابى تاریخى است که احوال و حکایت هاى همه ی اهل اقلیم هاى جهان و طبقات اصناف بنى‏ آدم، را دربردارد. نویسنده به فرمان محمود غازان ( ٧٠۴  -  ۶٩۵ )، نوشتن آن را آغاز کرد و تا روزگار سلطان ابوسعید بهادرخان این کار را پى گرفت. وى در تألیف و تدوین جامع التواریخ (تاریخ عالم)، از کتاب هاى معروف و رایج تاریخى و گفته هاى شخصیت هاى پرآوازه و معتبر نیز بهره ها برد. تاریخ بنی اسرائیل، یکى از بخش هاى این اثر ارزنده است. انگیزه ی ویژه نویسنده را از نوشتن این بخش از جامع ‏التواریخ، سامان مند نبودن یا ضعیف بودن اطلاعات تاریخى درباره ی بنی اسرائیل می توان برشمرد. ساختار کتاب: این بخش از تاریخ عالم که تاریخ بنى ‏اسرائیل را دربردارد، به یارى و همکارى یکى از «اَحبار» نوشته شده است. بر پایه ی گفته ی نویسنده و شرط او در آغاز کتاب، «جمیع تواریخِ سالفه و ازمنه اقوام ماضیه» با توجه «به زعم هر طایفه» نوشته می شود تا کتابش به جامع التواریخ بدل شود. تاریخ بنی اسرائیل، به گفته ی او، نص تورات و وحى منزل است. او در چند جا از کتاب خود، مورخ را موظف می داند که تاریخ هر قومى را بر پایه ی باورها و پندارهاى آنان بنویسد و دیدگاه هاى خود در بر آن نیفزاید و حق و باطل را بر پایه ی ادعاهاى همانان نقل کند تا تاوان «زیادت و نقصان و حق و باطل آن سخنان بر ایشان باشد نه بر مورخ. خود او در نقل روایت هاى تاریخى، این تکلیف را ادا می کند.