Utul'nāmah: Farhang-i Māshīn'nivishtah'hā dar Īrān: Persian 1403

اُتول‌نامه یک داستان است؛ داستانی بلند و دلنشین که از گذشته‌های دور تا کنون ادامه دارد. از آن زمان که مردم ایران به تنهایی یا در میان کاروان‌ها با اسب و شترو استر و استفاده از گاری و کجاوه و هودج سفر می‌کردند و برای سهل شدن رنج سفر، شعر و آواز می‌خواندند؛ اشعاری که حاکی از فراز و فرودها و تلخی و شیرینی‌های زندگی بود، بعدها که اتومبیل وارد ایران شد این اشعار و ترانه‌ها بر پشت و پیش اتومبیل‌ها نوشته شد و داستان بلند سفر در خیابان و بیابان ادامه یافت تا امروز که هنوز رانندگان سختکوش، پاره‌های این داستان بلند و زیبا را بر پس و پیش خودروهایشان می‌نویسند و رهگذران از دیدن این ماشین‌نوشته‌های زیبا لذت می‌برند. جلد نخست اتول‌نامه در فصل نخست، تاریخ مفصل ورود و رواج اتومبیل و رانندگی در ایران را بازگو می‌کند و سپس در هفت فصل بعدی هزاران واژه، عبارت، مصرع و بیت که بر ماشین‌ها‌ نوشته شده را در یک مجموعه موضوعی پیش روی خوانندگان قرار می‌دهد.