Jigh-i Khamush: Persian 1399

هیچکاک یکی از پیشگامان برجسته تجربه با تکنیک های مختلف صدا است: او در حق السکوت، صدای اکسپرسیونیستی، در فیلم جنایت، تک گفتار درونی؛ در مامور مخفی، صدای نامحسوس و در پرندگان، صداهای کامپیوتر ساخته را تجربه کرده است. از همه این ها جالب تر کاربرد صدا به شکل نرم و نامحسوس و تنیده در بافت فیلم است که هرچند یکی از مشخصه های شنیداری سبک هیچکاک به شمار می رود، اما خیلی مورد توجه واقع نشده است. کتاب جیغ خاموش بر این پیش فرض استوار است که سبک شنیداری هیچکاک با سلیقه و علایق بصری و مضمونی او ارتباط تنگاتنگ و غیرقابل تفکیکی دارد. در این اثر، به دستاوردهای تکنیکی نه به عنوان اجرای درخشان قطعه ای مجزا و منفک، بلکه به مثابه عنصری تنیده در معنای کلی فیلم پرداخته ایم. به همین دلیل، بخش اعظم این کتاب به درونمایه های شنیداری آثار کارگردانی اختصاص یافته است که در آنها در فریاد می توان چیزی امیدبخش یافت و در خنده و اواز کودکان، چیزی مهیب و هولناک .