Yādī dubārah az Bahār (majmūʻah maqālāt): Persian 1387

محمدتقی بهار (1265-1330) فرزند میرزا محمدکاظم صبوری، ملک‌الشعرای آستان قدس رضوی بود که پس از درگذشت پدر این مقام به وی تعلق گرفت؛ بهار در بیست سالگی به صف مشروطه ‌طلبان خراسان و به انجمن سعادت خراسان راه یافت. زندگی سیاسی وی با نمایندگی چندین دوره از مجلس ملی و زندان و تبعید در سال های مختلف همراه بود. از دستاوردهای ادبی و علمی او، تصحیح متون، ترجمه آثاری از پهلوی به فارسی، تألیف سبک‌شناسی و نگارش احوال فردوسی بر مبنای شاهنامه بود. زندگی ملک الشعرا بهار نمادی از تحولات عرصه فرهنگ و سیاست در تاریخ معاصر ایران است. کوشش برای شناخت نقش وی در تاریخ معاصر ایران با تمام فراز و فرودهای زندگی این شاعر محقق و سیاستمدار به درک بهتر مسیری که ملت ایران در قرن اخیر پیموده است کمک می رساند. وی توانست با پژوهش های علمی خود مجموعه ای ارزشمند از تاریخ تطور زبان فارسی پدید آورد. از همین رو نگاه علمی و دقیق به حیات فرهنگی و سیاسی ملک الشعرا بهار ارزشمند خواهد بود. در این کتاب که به کوشش سعید بزرگ بیگدلی از مجموعه خطابه ها و مقاله های همایش بزرگداشت ملک الشعرا بهار گردآوری شده است تلاش شده تا در قالب مجموعه مقالاتی به قلم صاحب نظران تاریخ و ادبیات ایران، به این مهم دست یافته شود.