Darīchahʹī bih shaʻr-i sapīd-i Pārsī (az āghāz tā dahahʼi 1370): Persian 1400

این کتاب دو بخش عمده دارد؛ از ابتدا تا صفحه ۱۶۵، ۳۰ فصل فشرده و کوتاه را شامل می‌شود که تاریخچه، تحلیل، شناخت نحله‌ها، ویژگی‌ها و آسیب‌شناسی شعر سپید در ایران است همراه با نمونه‌هایی از چندصد شاعر سپیدسرا از دهه ۳۰ و ۴۰ تا پایان دهه ۷۰. در بخش دوم این کتاب نظرهای موافق و مخالف و بینابین ۳۰ شاعر و ادیب درباره شعر سپید آمده و بررسی و تحلیل هم شده است. شاعران و ادیبانی که در بخش پایانی کتاب خلاصه نظرهای آنان راجع به شعر سپید بررسی و تحلیل شده است عبارت‌ اند از: نیما یوشیج، پرویز ناتل خانلری، احسان یارشاطر، احمد شاملو، مفتون امینی، امیرهوشنگ ابتهاج، سیمین بهبهانی، بیژن جلالی، مهدی اخوان ثالث، خسرو فرشیدورد، نادر نادرپور، ابوالحسن نجفی، عبدالعلی دستغیب، یدالله رویایی، منوچهر آتشی، م. آزاد، فروغ فرخزاد، رضا براهنی، فریدون گیلانی، محمد حقوقی، اسماعیل خویی، محمدرضا شفیعی کدکنی، محمدعلی سپانلو، اسماعیل نوری علا، علی باباچاهی، ضیاء موحد، سیروس شمیسا، شمس لنگرودی، میرزا آقاعسکری و محمود فلکی.