Al-Tashrīḥ ( 2 jildī ): Persian 1399

مقدمه، تحقیق و تصحیح: محمد ابراهیم ذاکر زیر نظر محمدرضا ماستری فراهانی عمادالدین محمود فرزند رکن‌ الدین مسعود شیرازی، یکی از نویسندگان به‌ نام ایران‌ زمین در سدۀ دهم هجرت است. او یکی از پزشکان برجستۀ این برهۀ زمانی به شمار می‌ آید که پارسی‌ نویسی را در دانش پزشکی و رشته‌ های وابسته بدان دنبال کرد. او کوشش داشت این دانش را بدون دانستن زبان و ادبیات عرب در میان پارسی‌ زبانان فراگیر سازد. او بیش از سی کتاب و رساله نگاشت. ارزشمندی کتاب التشریح او یکی به جهت گسترده‌ نویسی بودن و دیگر داشتن بخش فیزیولوژی اندام‌ ها؛ یا منافع الاعضاء است. کتاب التشریح حجیم‌ ترین و بزرگ ترین نوشته نسبت به کتاب‌ های پیشینیان و پیشگامان او در این دانش و در میان آیندگان تا پیش از آغاز دورۀ دارالفنون است که از یک سو به بررسی استخوان‌ ها، غضروف‌ ها، ماهیچه‌ ها، رباط و وترها، اعصاب مغزی و نخاعی، سرخرگ‌ ها و سیاهرگ‌ ها در بخش آناتومی و از سوی دیگر به گزاره کردن چگونگی کارکِرد اندام‌ ها پرداخته است و در گروهی از اندام‌ ها به ویژه چشم، بیماری‌ های هر لایه را بازگو می‌ کند. کتاب هفت بخش است و دربرگیرندۀ: آناتومی سر و گردن، سینه، پشت و دل، اندام‌ های درون فضای شکم، دست، پا، مفصل، غضروف، پوست، ناخن و مو.