Farhang, tawsaʻah va khudkushī dar gharb-i Īrān: Persian 1398

کتاب «فرهنگ، توسعه و خودکشی در غرب ایران» تألیف اردشیر بهرامی دانشجوی دکترای جامعه شناسی، به نقد برنامه های توسعه دوران بعد از انقلاب اسلامی و و پدیده شوم خودکشی مناطق زاگرس نشین پرداخته است. این نویسنده در کتاب خود معتقد است: خودکشی اعتراضی تاریخی به شرایط فقر، محرومیت، بی‌ عدالتی و نابرابری‌ های اجتماعی در زندگی است. از منظری دیگر اعتراضی به خشونت‌ ها و خرده‌ فرهنگ‌ هایی است که در شرایط امروزه به مثابه موانع آزادی‌ های فردی، انتخاب‌ ها و تحقق استعدادهاست. هم‌ زمانی نامیمون سه عنصر: زیست جهان سنت‌ ها، فقر و نابرابری اجتماعی موجب مرگ فهم مشترک در کنش‌های انسانی است. کتاب «فرهنگ‌، توسعه و خودکشی در غرب ایران» حاصل مطالعات و پژوهش‌ های میدانی نگارنده است که با رویکرد ترکیبی انسان‌ شناختی و جامعه‌ شناختی نگاشته شده است. مجموعه تحلیل‌ ها و تفسیرهای کتاب بر محور چگونگی تعامل زیست جهان ‌های سنت با دوران در حال تجربه نوسازی و پدیداری خودکشی جوانان و زنان می‌ چرخد. اغلب مردم می‌ پندارند «پدیداری فقر، تیره‌ بختی، خشونت‌ ها و یأس در زندگی اجتماعی منطقه، نتیجه بی ‌توجهی دولت‌ مردان یا فرهنگ سنتی است.» اما باید پرسید این مسائل اجتماعی طی چه فرایندهایی رخ داده و در زندگی مردم ماندگار شده اند؟... کتاب «فرهنگ، توسعه و خودکشی در غرب ایران» علیرغم طرح دیدگاه نظری جامعه‌ شناختی و انسان ‌شناختی پیرامون نقد تجربه نوسازی، توسعه و بازتولید زیست جهان سنت ‌ها در دروان کنونی افزایش کنش ‌های اعتراضی به ترسیم وضعیت اجتماعی ناخرسند نسل‌های نوجوان و جوان و زنان در عرصه اجتماعی خویش می ‌پردازد. همچنین برای سیاست‌ گذاران و برنامه ریزان حوزه پیشگیری از آسیب ‌های اجتماعی به ویژه خودکشی، راهبردها و رویکردهای واقع ‌بینانه و مفیدی پیشنهاد می ‌کند.