Shahr-i Farang: maʻmārī-i Gharbī va ḥayāt-i ajtamāʻī-i Irānīyān-i dawrah-i Qājārīyyah va Pahlavī-i avval: Persian 1397

نویسنده در این کتاب به شیوه ‌ای علمی تاثیر ورود معماری و نهادهای جدید تمدنی غرب بر معماری دوره قاجاریه و پهلوی اول را با دیدی تاریخی و جامعه شناسی کاویده است و اثرات آن را بر فرهنگ مردم و حیات اجتماعی ایرانیان مورد بررسی قرار داده و به این نتایج دست یافته است؛ جایگزینی تفکر دانایی به جای بینایی و گسترش نگاه عقلانی، انتخاب ‌گر و انتقادی، پیدایش مفهوم شهر نوین در مقابل شهر سنتی، از میان رفتن محرمیت‌ ها و عفت در معماری، نمایش اقتدار سلطنت در بناها و ایجاد بناهای تمدنی با عمر طولانی، ایجاد تضاد بین طبقات اجتماعی و تلاش طبقه متوسط جهت دست‌ یابی به جامعه مدنی و تلاش در جهت مشارکت در فرآیند مدیریت شهری، توسعه انسانی و تغییر نگرش به شهروندان، قیام شهر علیه حکومت، جلو آمدن و پیش افتادن آرمان ذهنی مدرنیته بر آرمان عینی مدرنیته، رواج فرهنگ شهری غرب و گسترش مفاهیمی همچون مشارکت مردمی، جامعه مدنی، مردم‌ سالاری و ... در دهه‌ های بعدی. نویسنده علاوه بر موارد فوق، همان گونه که از نام کتاب (شهر فرنگ) مشخص است به گونه‌ ای روایت خود را بیان کرده است که خواننده فضای ذهن خود را به دوران قاجاریه و پهلوی اول باز می‌ گرداند و در آن فضا سیر می‌ کند و همین موضوع بر جذابیت کتاب افزوده است. همچنین از آن جایی که این اثر یک پژوهش منسجم علمی است می ‌تواند به عنوان منبعی در تدریس معماری معاصر ایران در محافل دانشگاهی مورد استفاده قرار گیرد.