Lālāʼī-i dard: guzīdahʹī az bihtarīn shaʻrʹhā-yi Louise Glück: Persian 1399

موضوعات اصلی شعرهای گلیک را خاطرات دوران کودکی و زندگی خانوادگی، رابطه صمیمی با والدین و خواهرش تشکیل می دهند. در شعرهای او خود گلیک به آن چه از رویاها و خیالات در ذهنش باقی مانده گوش می سپارد و با سختی هر چه تمام تر در مقابل توهمات خویشتن می ایستد و با آن ها مقابله می کند. تاثیر انکارناپذیر پیشینه زندگی گلیک لحنی اعتراف گونه به اشعار او بخشیده است، با این حال، او در جستجوی صدایی جهانی ست، ویژگی که برای حصول آن از موتیف های اسطوره ای و کلاسیک الهام و یاری گرفته است. گلیک در مقالات خود از لحن پرصلابت الیوت، هنر گوش دادن به نجوای درونی در جان کیتس یا سکوت خودخواسته در جورج اوپن سخن می گوید. ( جایزه نوبل ادبیات سال ۲۰۲۰ به دلیل "صدای شاعرانه متمایز که با زیبایی ساده تجربه‌ های شخصی را جهانی کرده است" به لوییز گلیک آمریکایی اعطا شد )