Tārīkhchah-i dānashgāhʹhā dar Īrān: Persian 1398

در بخشی از مقدمه این کتاب آمده است: « پس از قتل ناجوانمردانه امیرکبیر پیکر پاک و مطهر او را به توصیه همسرش خواهر ناصرالدین شاه به کربلا بردند و در جوار مرقد حضرت امام حسین (ع) به خاک سپرده اند. پس از دوره حکومت چند ساله قاجار که صدمات بزرگی به کشور عزیزمان وارد آوردند، اولین دانشگاه ایران در سال ۱۳۱۳ به نام دانشگاه تهران به فرمان رضا شاه تاسیس شد که خود قدمی بزرگ در تداوم مدرسه دارالفنون بود. اولین دانشگاه از زمان ساسانیان و قبل از حمله اعراب جندی شاپور بود. پس از قرن ها سکوت دانشگاهی، ایجاد دانشگاه تهران قدمی بزرگ و مهم به حساب می ‌آید. از سایر بزرگان دانشگاهی و موسسات علمی که لازم است ذکر خیلی از آن بزرگواران به عمل آید زنده یاد جناب آقای مهندس حبیب نفیسی، بنیانگذار دانشگاه پلی تکنیک می ‌باشد. نگارنده در سال ۱۳۴۱ دانشجوی آن دانشگاه بودم و به رای ایمنی العین شاهد بودم که جناب مهندس نفیسی با چه مشقاتی برای ایجاد این موسسه چه زحمات طاقت فرسایی را متحمل شد و با کشورهای اروپایی ارتباط برقرار می کرد تا هر یک از دانشگاه‌ ها را مثل برق و ساختمان ‌ها و دیگر را با کمک آنها را اندازی نمایند و نام مهندس حبیب نفیسی این دلسوز وطن این عاشق علم و دانش تا ابد بر تارک دانشگاه پلی ‌تکنیک درخشان خواهد بود. از دیگر بزرگان و خدمت گزاران موسسات دانشگاهی جا دارد از مرد بزرگواری چون دکتر محمدعلی مجتهدی یاد کرده باشم. این بزرگوار بنیانگذار مدرسه البرز بود که پس از مدتی ریاست دانشکده پلی تکنیک را عهده‌ دار شدند. بنده خود شاهد آن عزیز و ارجمند در سال ۱۳۴۳ و ۱۳۴۴ بودم که به انضباط دانشجویان بسیار اهمیت می داد. همیشه از دانشجویان دو سوال می نمود، اول می‌ پرسید نمره ریاضیات شما چند است؟ اگر نمره خوب هم دریافت می‌ کرد، می ‌فرمود: نمره انضباط شما چند است؟ چنان چه انضباط کم بود اظهار می ‌داشت: مهندسی که در آینده باید در ساخت و ساز کشور سهیم باشد اگر مناسب نباشد مفید فایده نخواهد بود.»