Junūb az shumāl: Persian 1399

رمان فارسی. - می‌ دونی مثل چی هستی؟ با کمی تعجب نگاهش کردم، دست دراز کرد موهایم را از روی گونه ‌ام کنار زد. به سبکی یک نسیم. - مثل شمالی! چشمانش تمام صورتم را کاوید. - سبز و خنک و آروم. دستش را روی گونه ‌ام گذاشت. دلم پایین ریخت. زمزمه کردم: - تو هم جنوبی. گوشه‌ ی لبش کمی بالا رفت. - یه کم برای این جنوب تشنه و خاک‌ گرفته صبر می ‌کنی؟ دوباره همان درد قدیمی توی چشمانش نشست... - فقط یه ابر از شمال می‌ تونه این جنوب رو نجات بده. نفسم را لرزان بیرون دادم. هیچ جمله‌ ی دوستت دارم و عاشقت هستم هم نمی ‌توانست چنین حسی را در من ایجاد کند. زمزمه کردم: - شمال که به جنوب نمی ‌رسه. - اگه عشق باشه، شمال هم به جنوب می‌ رسه. - اگه عشقی باشه!