Chādur kardīm raftīm tamāshā ( safarnāmah-i ʻĀlīyah khānūm Shīrāzī ): Persian 1398

سفرنامه های ایرانی، قرن ١٣ ق، تاریخ قاجاریان ایران، ١١٩٣-١٣٤٤ ق. چادر کردیم رفتیم تماشا همزمان با حکومت ناصر الدین‌ شاه نگاشته شده است. در بخش اول نویسنده در مورد شروع سفرش از کرمان، رفتن به بمبئی و سختی‌ ها و ماجراهای سفر حج و عتبات می‌ نویسد. در بخش دوم با پایان سفر حج و رسیدن به تهران نوع نگارش سفرنامه تغییر می‌ کند. در تهران نویسنده مدتی طولانی در دربار ناصری می‌ ماند. روزنگاری‌ های دقیق نویسنده به عنوان یک غریبه از دربار ناصری، تصویر خواننده از وضعیت حاکمیت در آن دوره را کامل می‌ کند. اطلاعات ما از زندگی پادشاهان قاجار به طور معمول از نوشته‌ های نزدیکان شاه به دست می‌آید اما نویسنده‌ ی این سفرنامه از آشنایان دور خانواده‌ ی شاه بوده و به خاطر سکونت در کرمان مراوده‌ ی زیادی با آنها نداشته است. به همین دلیل آنچه در این برخورد از دربار و حرمسرای ناصرالدین شاه دیده و نوشته، با روزنگاری‌ های دیگری که خوانده‌ ایم، متفاوت است. یادداشت‌ های عالیه خانم از او تصویر زنی شجاع، مستقل و جسور را ساخته که بدون همراهی شوهر و فرزندان عازم سفری سخت و طولانی شده، برای به دست آوردن آنچه می‌ خواسته گاهی با مردان جنگیده، گاهی وارد مذاکره شده و گاهی راهش را جدا کرده است. عالیه خانم شیرازی با بزرگان و افراد سرشناس آشنایی داشته و در سفرش با آنها دیدار کرده است. در سامرا به خانه‌ ی میرزای شیرازی می‌ رود و در تهران مهمان ناصرالدین‌ شاه می‌شود. جنگی‌ شاه، پسر آقاخان محلاتی در بمبئی، برایشان گاری می‌ فرستد و نصیر لشکر در کرمانشاه از او پذیرایی می‌ کند.