Az Gulastān-i man bibar varaqī ( haft guftār dar āsār-i Saʻdī ): Persian 1397

در این کتاب طی هفت گفتار تلاش شده ابعاد هنری ادبی و شیوۀ داستان‌ پردازی سعدی و نقش وی در فرهنگ مردم بررسی شود. در گفتار اول به راز هنری و ماندگاری کتاب «گلستان» پرداخته شده است. نثر سعدی پایه و مایۀ نثر فارسی و از بهترین نمونه‌ های نثر هنری و ادبی است. این نثر با توجه به شایستگی‌ ها و امتیازاتش تا کنون آن‌ چنان که باید و شاید، موشکافانه بررسی نشده و اغلب محققان به نثر هنری سعدی کلی‌ گرایانه نگاه کرده‌ اند. پس از معرفی نوع و جایگاه نثر «گلستان» در میان نثرهای فارسی، عناصر سازندۀ آن نشان داده شده است. این عناصر در دو حوزۀ زبان و ادبیات فارسی بررسی شده‌ اند. ابتدا در حوزۀ زبان به نقش و کاربرد واژگان (افعال، صفات، اسامی) و شیوه‌ های بهره‌ گیری خاص سعدی از زبان پرداخته شده است. سپس عناصر ادبی نثر سعدی، از جمله سجع و توازن، اقتباس، ایجاز، طنز، فرهنگ و زبان مردم، آمیختگی نظم و نثر، داستان‌ پردازی و اشارات داستانی، بررسی شده است. در گفتار دوم به یک بُعد مهم «گلستان»، یعنی تقارن‌ ها و تناسب‌ ها، پرداخته شده است. سعدی ذهنی قرینه‌ ساز و قرینه‌ پرداز دارد و همین موضوع باعث می‌ شود کلام او شفاف، منطقی، مستدل و دلنشین شود. تقارن‌ های مورد بررسی در این کتاب عبارت‌ اند از تقارن در نام باب‌ ها، ساخت حکایت‌ ها، تقارن‌ های معنوی و لفظی، تقارن در شخصیت‌ پردازی و آرایه‌ های متقارن از جمله عکس، تضاد، قلب و تشبیه.