Kalim al-Ṭayyib: dar taqrīr-i ʻaqāyad-i Islām: Persian 1363

اين كتاب شرح باب حادى عشر علامه حلّى است. مؤلف در ابتدا يك سرى اصطلاحات مانند اصول دين، تقليد، وجود و عدم، واجب و ممكن، جوهر و عرض، دور و تسلسل و... را تغيير كرده، سپس به بحث اصلى خود در چند فصل پرداخته است. فصل اول در باب توحيد، فصل دوم در باب عدل، فصل سوم در لزوم فرستادن پيغمبران بر خداوند عالميان و احتياج بشر به آن و همچنين در نبوت خاصه يعنى اثبات‌ نبوت و شناختن پيغمبرانى كه از جانب خدا مبعوث شده‌ اند. فصل بعدى در امامت است كه آن نيز بر دو مبحث عنوان شده. اول در امامت عامه، دوم در معناى امام، ولى، حجت و خليفه. مصنف پس از اين كه مفصل در اين باب سخن به ميان آورده و حكومت هاى ظالم و نابه‌ حق وارد كرده و به اثبات امامت و خلافت ائمه معصومين و مباحثى پيرامون بحث غيبت امام عصر نموده، فصلى در معاد نگارده است، كه اين فصل خود چند مبحث دارد.