Nāmahʹhā-yi ʻArif-i Qazvīnī: Persian 1396

این مجموعه شامل ٦٩ نامه از عارف قزوینی است، که ٧ نامه پس از گردآوری و تدوین پایانی این مجموعه به دست آمد که به ادامۀ نامه ها افزوده شد. عارف این نامه ها را به دوستانش نوشته، دوستانی از زمرۀ ادیب و روزنامه نگار تا استادان نامدار و یا اشخاص گمنام. او در دورۀ زندگی اش با اشخاص بسیار و چهره های گوناگون مکاتبه داشته، که با گذشت روزگار بسیاری از آن مفقود شده و یا به هر دلیل دیگر منتشر نشده. در مجموعۀ حاضر نکات جالب و قابل تأملی یافت می شود و خواننده را با فضای دوران مشروطه و حس وطن دوستی عارف بیش از پیش آشنا می سازد و در مورد نامدارانی همچون ملک الشعرای بهار، سید حسن تقی زاده، علی دشتی، لطف علی صورتگر و دیگر کسان اطلاعات ارزشمندی به دست می دهد که اهمیت نامه ها را دوچندان می کند؛ اما از سوی دیگر آن چه در خلال نامه های عارف برجستگی دارد احوال پرسی های معمول و گلایه هاست و بگومگوهایی که روحیات و خلقیات عارف را آشکار می کند؛ خصوصا" آن جا که سفرۀ دلش را برای این و آن گشوده؛ هم از این روست که سیلان عاطفه و در هم ریختگی روحی گاه به بی معنایی جملات منجر شده است. به كوشش : مهدی به خیال، و مقدمه‌ ی: دكتر محمدعلی اسلامی ندوشن