Tārīkh-i adabīyyāt Īrān ( Az dawrān-i bāstān tā Qājārīyyah ): Persian 1385

این کتاب از آثار قابل توجهی است که در مغرب زمین درباره تاریخ ادبیات ایران نوشته شده و در بین نظایر خود ممتاز است. با وجود ضیق مقام و مجال، کمتر نکته مهم ادبی است که لااقل به آن اشاره‌ای نشده باشد. از مشخصات بارز این اثر احاطه حیرت‌انگیز مؤلف بر ادبیات ایران و جهان و خاصه کشورهای غربی است. نویسنده، در مواردی که مسیر بوده، در شرح یک اثر ادب ایرانی قرینه آن را در ادبیات اروپایی ذکر کرده و گاهی به مقایسه پرداخته است. بر خلاف روش معمول، مؤلف فقط به ذکر نام و شرح حال شاعران و نویسندگان اکتفا نمی‌کند، بلکه ابتدا علل و موجبات اجتماعی حوادث را نام می‌برد و سپس، به بیان ترقی یا انحطاط شعر و ادب می‌پردازد. از مزایایی دیگر این کتاب دسترسی نویسنده به منابع و مآخذ کثیر و غنی است که مایه حیرت است و می‌توان گفت که مؤلف به همه آن‌ها مراجعه کرده است. وجود اشتباهات و لغزش‌های محرز و مسلم در متن آلمانی، چه از لحاظ مذهب و چه از جهت قضاوت درباره سلاطین و شعرای ایرانی، از اهمیت ادبی کتاب نمی کاهد.