Āshināyī bā maʻrifatshināsī: Persian 1395

معرفت‌ شناسی یکی از پرتأثیرترین زمینه‌ های فلسفی است. نمی‌ توان و نباید دامنه ی تأثیر و نفوذ مبانی معرفت‌ شناختی را تنها به تأثیر انکار ناپذیر آن در تنوع بخشی به نگرش‌ های فلسفی محدود کرد. این واضح‌ ترین تأثیر معرفت‌ شناسی است. دقیق‌ تر آن است که بگوییم معرفت‌ شناسی در همه جنبه‌ های گوناگون زندگی مؤثر و پر نفوذ است. به دیگر سخن، هر جا سخن از معرفت آدمی و باورهایش در میان است، از چگونگی تأثیر معرفت‌ شناسی نیز می‌ توان سراغ گرفت ... مهم ترین پیامد بررسی‌ های معرفت‌ شناختی این است که آدمی درباره ی توانایی‌ های شناختی‌ اش به گونه‌ ای ارزیابی همراه با اعتدال و واقع‌ نگری می‌ رسد. تأمل‌ ورزی معرفت‌ شناختی آدمی را وامی‌ دارد تا فروتنانه ادعای همه‌ چیز دانی را وانهد. فروتنی برآمده از ممارست با معرفت‌ شناسی، از آن‌ گونه فروتنی حاصل از پند و اندرز ناصحان نیست، بلکه برخواسته از نگاهی مسئولانه به کاستی‌ ها. محدودیت‌ هایی است که ما آدمیان همواره با آن‌ ها ملازمت داشته و همراهیم. بی‌ تردید رسیدن به چنین موقف فرخنده‌ ای را باید پر جاذبه‌ ترین و مهم ترین نتیجه ی این‌ گونه فعالیت فلسفی شمرد.