Digar shanīdan dar ravānkāvī: chand namūnah az bih kārgīrī-i shinākht-i ravānkāvī-i bālīnī (majmū´ah maqālāt): Persian 1395

این کتاب در برگیرنده ی مجموعه مقالاتی از دکتر حسن مکارمی است که سه بخش و ده فصل را در برمی گیرد. نویسنده بیان می کند که شاید با به کارگیری تأثیر یافته های فروید در زمینه های جامعه شناسی، تاریخ، انسان شناسی، اسطوره ­شناسی، در چند نوشته ­ی این مجموعه، بتوان راه کوچکی به سوی زنگارزدایی از بدشناسی پدیده ­ی دریافت فروید گشود و هم­ میهنان را هر چند بسیار دیر (پس از گذشت یک سده) به پاره ­ی کوچکی از کارکرد دریافت بزرگ او آشنا کرد. نویسنده معتقد است که "سده­ ی بیستم میلادی را دو دریافت بزرگ روشن کرده است؛ نخست زیگموند فروید نشان داد که آدمی را ضمیر ناآگاهی است که چون بیگانه ­ای در درون انسان رفتار و کارکردی جداگانه دارد. سپس، اینشتین قانونمندی آزاد شدن انرژی در نهاد اتم را دریافت و کار آدمی را به بمب اتم و استفاده­ های دیگری از این انرژی رساند". او اضافه می کند که " گرچه دریافت اینشتین به آسانی به پهنه ی فناوری، دانشگاه و سپس به دامنه ی دانش همگانی راه یافت (بر پایه ­ی تجربه ساده و رابطه و منطق شناخته شده­ ی علت و معلولی همه گیر بود)، دریافت فروید تا همه ­گیر شدن و درست شناخته شدن همچنان راهی بسیار طولانی در پیش دارد. با گذشت صد سال هنوز در جوامع بی­شماری، به دلیل مقاومت­ های مذهبی، سنتی، سیاسی، عقیدتی و ایدئولوژیکی، دریافت بزرگ فروید و نتایج آن در پهنه ­های گوناگون زندگی آدمی یا ناشناخته یا بدشناخته مانده است. بی گمان، شناخت دقیق و عمیق دریافت­ های فروید و پیروان او، چون ژاک لکان، ترجمه ی آثار اینان به دست روان­کاوان بالینی که از نزدیک با این مفاهیم سر­ و کار دارند و تجربه ­های بالینی (میان فرد و روان­کاو و در رابطه با گفتار فرد) از راه­ های پایه­ ای گسترش این شناخت در جوامعی چون ایران است".