Dark-i Mārks az badīl-i sarmāyahdārī: Persian 1394

انتقاد طرفداران نظام سرمایه‌ داری به چپ مارکسیست این بوده که آن ها یا از نظام‌ های تمامیت‌ خواه مانند شوروی و چین دفاع کرده‌ اند یا در صورت مخالفت با این نظام‌ ها بدیلی ایجابی در برابر سرمایه‌ داری ارائه نكرده‌ اند. پیتر هیودیس، نظریه‌ پرداز و کنشگر انسان‌ باورِ مارکسیست و استاد فلسفه در دانشکده اوکتون در ایالت ایلینویز آمریکا در اثر جدید خود سعی كرده است تا درک مارکس را از بدیلی ایجابی از نوشته‌ های او از جوانی تا واپسین سال‌ های زندگی‌ اش بیرون کشد. روش هیودیس، روش نوآورانه‌ ای است. با توجه به این که اغلب نظریه‌ پردازهای مارکسیست صرفاً بر بخش‌ هایی از نوشته‌ های مارکس مانند دست‌ نوشته‌ های اقتصادی فلسفی ١٨٤٤ یا گروندریسه یا سرمایه تأکید کرده‌ اند، او نوشته‌ های مارکس را از سال ١٨٣٧ تا ١٨٨١ چون تمامیتی حاوی تداوم و گسست در نظر گرفته است. هیودیس همچنین ادعا نمی‌ کند که بدیلی ساخته و پرداخته را در آن آثار یافته است. او در جست‌ و جوی سرنخ های تلویحی و آشکار در آثار مارکس برای ساختمان جامعه‌ ی پسا‌سرمایه‌ داری غیر بیگانه‌ شده است. ابتدا نویسنده دو نحله‌ ی مارکسیستی را در دو دهه‌ ی گذشته مشخص و سپس آن‌ ها را ارزیابی می‌ کند چرا که به نظر او این دو نحله سعی کرده‌ اند تا اهمیت امروزین نقد مارکس بر سرمایه‌داری را به بحث کشند. آن‌ چه او «مارکسیسم عینیت‌ باور» می‌ نامد، مهم‌ ترین دستاورد مارکس را شناخت سرمایه چون نیرویی خودمختار می‌ داند که اراده و اعمال سوژه‌ های انسانی را به انقیاد می‌ کشد. این نحله خود شامل گرایش‌ های متفاوتی است که نظریه‌ پردازانی مانند اونو، سکین، آلبریتون، باک هاوس، پوستون و کریس جان آرتور را در بر می‌ گیرد. آن چه او «مارکسیسم سوبژکتیویست» می‌ نامد مهم‌ ترین دستاورد مارکس را شناخت سوژه‌ های انسانی می‌ داند که تلاش می‌ کنند حکومت سرمایه را لغو کنند. این نحله شامل نظریه‌ پردازانی مانند جان هالووی، آنتونیو نگری و مایکل هارت است.