Dīvān-i Ḥāfiẓ-i Shīrāzī: Persian 1394

با دیباچه: محمد گل اندام به کوشش: بهروز ایمانی دیوان حافظ (کهن ترین نسخه کامل شناخته شده - کتابت ٨٠١ ق). این دستنویس کهن ترین نسخه شناخته شده و کامل از دیوان حافظ است و به شماره ٥١٩٤ در کتابخانه نورعثمانیه (استانبول) نگهداری می شود و شامل ٤٣٥ غزل، ١ ترجیع بند (بندی از آن)، ٢٦ قطعه، ٤ مثنوی و ١١ رباعی است. اشعار حافظ را محمد بن عبدالله بن محمد ابوبکر بن کریم شاه ملقب به غیاث ابرقوهی در روز چهارشنبه بیستم جمادی الاول سال ٨٠١ ق به اتمام رسانده است. خط ابرقوهی از مشق های نخستین نستعلیق نویسی پس از سده ٨ ق. است و جریانی را می آزماید که در آن تعلیق به نستعلیق می پردازد و در مسیر همین تجربه است که هنوز نستعلیق غیاث ابرقوهی از کرشمه ها و غمزه های تعلیق نیز برخوردار است. مهم ترین امتیاز این دستنویس، وجود دیباچه محمد گل اندام (جامع دیوان حافظ) در آن است و تا کنون قدیمی ترین نسخه از این دیباچه است که شناخته شده. مقایسه و مقابله نسخه نورعثمانیه با دیگر نسخه های کهن حافظ، تفاوت هایی را در ضبط و قرائت برخی از کلمات نشان می دهد و تشابهاتی را نیز مشخص می نماید. دستنویس شماره ٥١٤٩ نور عثمانیه مجموعه ای است شامل اشعار شش شاعر که اشعار حافظ نخستین جزء از مجموعه است و برگ های ١ تا ٤١ آن را به خود اختصاص داده است.