Qarābādīn Shafāyī (davā va darmān dar rūzgārān-i kuhan - 26): Persian 1393

ای‍ن‌ ک‍ت‍اب‌ دربردارندۀ ف‍ره‍ن‍گ‌ داروی‍ی‌ گ‍ی‍اه‍ان‌ ق‍دی‍م‍ی‌ اس‍ت‌ ک‍ه‌ ب‍ر ح‍س‍ب‌ ت‍رت‍ی‍ب‌ ح‍روف‌ ال‍ف‍ب‍ایی‌ اول‌ ن‍ام‌ آن‍ ه‍ا آم‍ده‌ اس‍ت‌. ن‍وی‍س‍ن‍ده‌ م‍ی‌ گ‍وی‍د: در م‍دت‍ی‌ م‍دی‍د ت‍رک‍ی‍ب‍ی‌ چ‍ن‍د از م‍ع‍ال‍ج‍ات‌ ام‍راض‌ ک‍ه‌ از آن‌ گ‍زی‍ر ن‍ب‍ود، جمع‌ ک‍رده‌ و خ‍واس‍ت‌ در س‍ل‍ک‌ ت‍رت‍ی‍ب‌ درآورد، ل‍ذا ای‍ن‌ ق‍راب‍ادی‌ [= ق‍راب‍ادی‍ن‌] را ب‍ر ح‍س‍ب‌ ت‍رت‍ی‍ب‌ ح‍روف‌ ت‍ه‍ج‍ی‌ م‍رت‍ب‌ س‍اخ‍ت.‌ اب‍ت‍دای‌ آن‌ "ان‍وش‌ داروی‌ ل‍ول‍وئ‍ی‌" اس‍ت‌ و ان‍ت‍ه‍ای‌ آن‌ ب‍ه‌ "ی‍اق‍وت‍ی‌" م‍ی‌ رسد. اهمیت قرابادین شفایی آن هنگام بر جامعۀ علمی اروپا آشکار شد که اولین بار توسط «آنژدوسن ژوزف» که مستشرق اهل تولوز بود، در سال ١٦٨١ میلادی در پاریس به لاتین ترجمه و به چاپ رسید. حکیم آنژدوسن پس از ترجمۀ اولیۀ این کتاب، برخی تجربیات و مطالعات خود را بدان افزود و در آمستردام به چاپ رسانید. در ایران نیز قرابادین شفایی مورد توجه بسیاری از اطبا و داروشناسان بعدی قرار گرفت. حکیم مؤمن تنکابنی صاحب تحفة المؤمنین یا تحفۀ حکیم مؤمن، یکی از عمده‌ ترین و مهم‌ ترین منابع خود را همین قرابادین شفایی قرار داده و اطلاعات مهمی از آن را اخذ نموده و در کتاب خود وارد کرده است، اما هیچگاه به آن اشاره نکرده است. با مقدمه و تصحیح: دکتر یوسف بیگ باباپور و محمد (عارف) موسوی نژاد