Shuhadā-yi rawḥānī-i mashrūṭah: Persian 1393

این کتاب از دو بخش اصلی تشکیل شده است. بخش نخست اشاره‌ ای کوتاه به محتوای مشروطه‌ خواهی و آرمان نخست مشروطه‌ خواهان که عدالت و حکومت قانون بود، دارد. در این بخش از جایگاه روحانیت در تحولات معاصر سخن به میان آمده است. نویسنده در این بخش به نقش روحانیت در انقلاب مشروطه اشاره کرده و عنوان می‌ کند که روحانیت شیعه همواره دارای پایگاه مردمی بوده و جایگاه خود را حفظ کرده است. وی سپس شهدای روحانی مشروطه را برمی‌ شمارد و ۵۲ نفر از آنان را نام می‌ برد. نویسنده با اشاره به نحوهٔ زندگانی هر یک از شهدا، به روش مبارزاتی آنان نیز اشاره می‌ کند و نحوهٔ به شهادت رسیدنشان را نیز به تصویر می‌ کشد. او از روحانیونی نام می‌ برد که تا به حال کمتر سخنی از آنان به میان آمده است؛ روحانیونی که اگرچه روش مبارزاتی داشته‌ اند و در راه دستیابی به مشروطه‌ خواهی اقدامات بسیاری کرده‌ اند، ولی نامی از آن‌ ها بر سر زبان‌ ها نمانده است. نویسنده از شهدای سرشناس روحانیت از قبیل سید عبدالله بهبهانی و شیخ محمد خیابانی هم نام می‌ برد و آن‌ ها را شهدای برجستهٔ جنبش مشروطه‌ خواهی می‌ داند.