Manābaʻ-i tārīkh-i Islām: Persian 1393

تلاش مؤلف معرفى تواريخى است كه به نوعى مشتمل بر حوادث تاريخ صدر اسلام، يعنى سه قرن نخست اسلامى است. طبعا" در همين زمينه هم، معرفى همه ی كتاب هايى كه می تواند به نوعى در شمار منابع تاریخى درآيد، در دستور كار وی نبوده است. در تاريخ نويسى، از بسيارى از آثار جغرافى، ادبى و حتى كتاب هاى بزرگ لغت مانند «تاج العروس» و «لسان العرب» می توان مواد تاريخى را استخراج و استفاده كرد، اما هدف مؤلف، بحث از كتاب هايى است كه به معناى دقيق در حوزه ی تاريخ نوشته شده است. نكته ی دوم آن كه، بحث كتاب حاضر به طور موضوعى، تاريخ نگارى نيست، بلكه در درجه ی نخست منابع تاريخ اسلام است. به همين دليل، مباحث علمى تاريخ نگارى كه روزنتال به تفصيل درباره ی آن ها گفته، در اي نجا نيامده است. شايد يكى از ويژگي هاى عمده ی اين اثر، آن باشد كه براى نخستين بار، سهم شيعه را نيز در تاريخ نگارى تا اندازه اى آورده است. اين كار به دو صورت انجام شده است. نخست در سيرى كه بر زندگى مورخان شده، از برخى مورخان امامى سخن به ميان آمده و ديگر آن كه در مواردى نيز به صورت مستقل از فعاليت مورخان شيعه بحث شده است.