Sūdmandī va Nāsūdmandī dar Tārīkh: Persian 1401

سودمندی و ناسودمندی تاریخ

Author: Friedrich Willhelm Nietzsche

Rating:

21.13 $

4-6 Weeks

Paperback

21.13 $

Select Quantity

Wishlist

"Moreover I hate everything which merely instructs me without increasing or directly quickening my activity.” These are Goethe’s words with which, as with a boldly expressed ceterum censeo, we may begin our consideration of the worth and worthlessness of history. Our aim will be to show why instruction which fails to quicken activity, why knowledge which enfeebles activity, why history as a costly intellectual excess and luxury must, in the spirit of Goethe’s words, be seriously hated; for we still lack what is most necessary, and superfluous excess is the enemy of the necessary. Certainly we need history. But our need for history is quite different from that of the spoiled idler in the garden of knowledge, even if he in his refinement looks down on our rude and graceless requirements and needs. That is, we require history for life and action, not for the smug avoiding of life and action, or even to whitewash a selfish life and cowardly, bad acts. Only so far as history serves life will we serve it: but there is a degree of doing history and an estimation of it which brings with it a withering and degenerating of life: a phenomenon which is now as necessary as it may be painful to bring to consciousness through some remarkable symptoms of our age."

"درجاتی از انجام تاریخ و ارزش‌گذاری برای آن وجود دارد که از طریق آن زندگی از بین می‌رود. زیرا ممکن است دردناک باشد." فریدریش نیچه، فیلسوف انقلابی آلمانی، با این سخنان حمله ای را به دانش تاریخی مدرن عصر خود آغاز می کند. نیچه استدلال می‌کند که این پژوهش، که به عینیت و تحقیق بی‌رحمانه‌اش در حقایق افتخار می‌کند، زندگی را تضعیف می‌کند، زیرا اعتماد ما را به فرهنگ، غرایز و توانایی ما برای زندگی معنادار از بین می‌برد. ما در نهایت همه چیزهایی را که باید درباره گذشته خود بدانیم، می دانیم، اما ارتباط خود را با ارزش احساسی و معنادار آن گذشته از دست می دهیم. با این همه دانش، ما نمی‌توانیم هیچ افق معناداری، هیچ چارچوب اخلاقی مرجعی نداشته باشیم، زیرا همه چیز در دریای بی‌کران شدن حل می‌شود و مهم‌ترین عناصر زندگی ما به جای برعکس، تابع دانش تاریخی می‌شوند. بهترین راه حل برای این مشکل حاد نسل جدیدی از جوانان است که از تاریخ برای افشای خطرات آن استفاده می کنند و اولویت هایی را که در خدمت زندگی هستند، با قرار دادن انسان ها بر تاریخ و دیگر اجازه دادن به شیدایی انحرافی را از سر می گیرند. دانش علمی برای فاسد کردن فرهنگ‌ها و افراد. ترجمه جدید یان جانستون از این مقاله معروف، وضوح، انرژی، و فوریت چالش نیچه با فرهنگ زمان خود را نشان می‌دهد، چالشی که امروزه مانند زمانی که برای اولین بار ظاهر شد، بسیار مهم است.