Furūkhtah shudah dar du'shanbah: Persian 1401

فروخته شده در دوشنبه

Author: Kristina McMorris

Rating:

23.09 $

4-6 Weeks

Paperback

23.09 $

Select Quantity

Wishlist

An officer, upon learning of my involvement, announced that a detective would be here shortly to speak with me. That man is now sitting in front of me... My mind was so disturbed by worry and lack of sleep that I did not notice his name or the formalities of his introduction at all. But I could guess what kind of information he was looking for. I saw no difference between him and those journalists who gather in the street and are always eager to pry. They are all hungry for answers that I have never understood. I wish I could just run away, from this place and from this moment. I heard someone say, "Tell me how the story started?", in my head the voice of the reporter was mixed with the voice of the detective facing me. I wasn't exactly sure which one of them asked. However, I suddenly saw the past year with startling clarity. It was as if I was seeing it through a lens; I could see the intertwined paths that had brought each of us here, each step was like a domino that was necessary to break the next step. Regretfully, I nodded slowly and remembered that I was answering it. "It all started with a photo."

یک مأمور به محض این که از مشارکت من مطلع شده بود، اعلام کرد که به زودی کارآگاهی برای صحبت با من به اینجا خواهد آمد. آن مرد حالا روبه روی من نشسته است... آن قدر ذهنم از نگرانی و کمبود خواب آشفته بود که اصلا متوجه نام یا تشریفات معرفی او نشدم. اما می توانستم حدس بزنم به دنبال چه جور اطلاعاتی است. بین او و آن روزنامه نگارانی که در خیابان جمع می شوند و همیشه مشتاق فضولی هستند، تفاوتی نمی دیدم. همه شان تشنه ی پاسخ هایی هستند که هیچ وقت نفهمیده ام. ای کاش فقط می توانستم فرار کنم، از این مکان و از این لحظه. شنیدم که کسی گفت «به من بگو ماجرا چگونه شروع شد؟»، در سرم صدای خبرنگار با صدای کاراگاه رو به رویم درهم آمیخته بود. دقیقا مطمئن نبودم که کدام یک از آنها سؤال کرد. با این حال، به ناگهان سال گذشته را با وضوح حیرت انگیزی مشاهده کردم. انگار داشتم از درون یک لنز آن را می دیدم؛ مسیرهای درهم تنیده ای را می دیدم که هرکدام از ما را به اینجا رسانده بود هر مرحله در حکم دومینویی بود که برای درهم شکستن مرحله ی بعدی، ضروری می نمود. با حسرتی فراوان، سرم را به آهستگی تکان دادم و به یاد آوردم که داشتم پاسخش را می دادم. «همه چیز با یه عکس شروع شد.»