Khusraw-i Shīrīn: Persian 1400

خسرو باباخانی نویسنده این کتاب، سراغ مسأله کلیشه‌ ای و معمولی عشق رفته است اما نگاهش به عشق متفاوت است. «خسروِ شیرین»، تنها یک داستان عشقی معمولی با فراز و فرود‌های همیشگی رمان عاشقانه نیست. باباخانی در اثر خود، کلیشه‌ ها را شکسته و از عشق‌ های خسرو می‌گوید! طنز پنهان در این اثر، هم جنبه‌ تربیتی دارد و نوعی خلاقیت ادبی است که محملی شده است برای نشان دادن فضاهای متفاوت. داستان از سال‌ های قبل از انقلاب و دوران نوجوانی قهرمان داستان شروع می‌ شود و تا سال‌ های اول جنگ ادامه دارد. مکان داستان هم آبادان است؛ شهری که از سال‌ های بعد از جنگ جهانی دوم، یکی از متفاوت‌ ترین فضاهای شهری ایران داشته است. نویسنده با استفاده از نثری سرزنده و چابک که حاوی سادگی هم هست، سعی کرده حس و حالی که قهرمان از آن به دنیا نگاه می‌کند را به ما نشان دهد؛ نثری که قدم به قدم ارزش‌ های فرمی متفاوتی را هم به ما عرضه می‌کند. کتاب تنها یک خلاقیت ساده در بازی‌ های فرمی نیست، بلکه از منظر محتوایی هم سعی کرده است حرف‌ های خوبی برای گفتن داشته باشد. در این کتاب، می‌ توان نه تنها حرکت و تغییر قهرمان داستان که فضای جامعه را هم دید. نگاهی که از عشق زمینی عبور کرده و به مسائل و رویداد‌هایی اشاره کرده است که کمتر کسی تاکنون بدان‌ ها پرداخته است. نویسنده هم به مسأله مبارزات انقلابی در شهرستان‌ ها پرداخته است و هم ادای دینی داشته است به تلاش های قهرمانانه مردم آبادان در سال‌ های ابتدایی دفاع مقدس. پرداختی هنرمندانه که سعی کرده شعار زده نباشد و حرفی برای گفتن داشته باشد.