Ān nīmah shab: Persian 1399

رمان فارسی. عشق معجزه ای ست شگفت ‌انگیز که سوار بر جریان لطیف شعر و ترانه به قلبت پا می‌ گذارد و از پس یکنواختی شب و روزهایت، دنیایی را به تصویر می‌ کشد که خاکش از مهر و وفاست و آسمانش پر از آرزوهای شیرین و قشنگ. شاید باورش نکنی یا تنها در افسانه‌ ها به دنبالش بگردی؛ اما آن حس دل‌ انگیز آرام و بی ‌سر و صدا به قلبت راه می ‌یابد و رفته ‌رفته تمام سینه ‌ات را تسخیر می ‌کند. بی ‌آن که بخواهی، دلت را به او می ‌سپاری و قدم در جادۀ بی ‌انتهای دلدادگی می ‌گذاری. غرور تو را از ادامۀ این مسیر بر حذر می ‌دارد و در کوچه‌ پس ‌کوچه‌ های تردید و دودلی سرگشته و حیرانت می ‌کند؛ اما هر بار که سنگینی نگاه دوست را حس می ‌کنی، در قلب دیوانه‌ ات چنان شور و هیاهویی بر پا می ‌شود که هر احساسی جز عشق و دوست داشتن را از یاد می‌ بری و هنگامی‌ که صدای خوش‌ آهنگش را می ‌شنوی، قلبت باز شعر جدیدی از عشق و دلدادگی می ‌خواند. می ‌خواهی همه‌ چیز را انکار کنی و به دنیای ساکت و آرام گذشته برگردی. به پشت سر نگاه می ‌کنی؛ اما راه برگشت را نمی ‌یابی. باران قصیده ‌ای از جنس عشق می‌ سراید و آهنگ سفر نواخته می‌ شود. در آغاز این راه پر فراز و نشیب هستی و آهسته بال می‌ گشایی تا در آسمان آرزوهایت به پرواز درآیی؛ اما نه از شعر پنهان قلب محبوبت خبر داری و نه از سرگذشت غریبی که در انتظار توست.