Navīsahʹhā-yi bāstān: Persian 1397

اکدی زبانی از شاخۀ سامی است و سامی خود از شاخۀ بسیار بزرگ آفری – آسیایی (آفریقایی - آسیایی) است. اکدی از شاخۀ شمال شرقی است و بابلی و آشوری از گویش های آن است. تعداد نویسه های اکدی چیزی حدود ٦٠٠ تا است و مشکل مضاعف این که هر کدام از آن ها چندین خوانش آوایی دارند البته جای خوشحالی دارد که حدود ٢٠٠ نویسه در هر دوره از زبان به کار می رفته است. سنسکریت از زبان های هندو آریایی است که زبان جمعیتی در حدود یک میلیارد و نیم از میان حدود سه میلیارد مردمی است که به زبان های هندو اروپایی صحبت می کنند. این شاخۀ زبانی حدود ٢٢٥ زبان را دربرمی گیرد. قدیمی ترین سند از زبان ها و ادبیات ایرانی، اوستا و کتیبه های فارسی باستان است، اما بدون شک قبل از آن ها ادبیات شفاهی وجود داشته است. مادر زبان های هندو اروپایی را هندو اروپایی آغازین می خوانند و زمان آن را در ٣٠٠٠ ق.م. می دانیم. بعد از هندو اروپایی آغازین در یک شاخه، هندو ایرانی آغازین را داریم و بعد از آن ایرانی آغازین و سپس اوستا و فارسی باستان و در نهایت پهلوی و فارسی نو و صدها گویش و زبان نو.