Pur āvāzah-i nāshanākhtah (barrasī-i dīdgāhʹhā va naqsh-i sīyāsī - ijtamā'ī-i ʻAlī Shīrazī namāyandahʼi majlas-i dawrahʼi duvvum tā chāhārrum): Persian 1396

حاجی آقا مجتهد شیرازی از شاگردان برجسته ی مرحوم آخوند خراسانی و از همفکران و همسنگران شهید مدرس در برابر تجددگرایان غرب گرا بود. او در یک خانواده ی اصیل شیرازی چشم به جهان گشود و فرایند شخصیت سیاسی و اجتماعی او در نجف تکامل یافت. وی با برخورداری از ویژگی هایی همچون هوش و استعداد خدادادی قدرت بیان و قلم و صراحت لهجه در مجلس مشروطه و عرصه ی سیاسی کشور فعالیت مؤثری داشت. ایشان با نارضایتی عمیق از حاکمیت مشروطه خواهان تندرو غرب گرا در مشروطه ی دوم، به دنبال «تغییر» وضع موجود بود. جامعه ی مطلوب حاجی آقا شیرازی به لحاظ شکلی در قالب «نظام مشروطه» و با تأکید بر مجلس به عنوان «مرکز ثقل افکار کشور» و به لحاظ محتوایی بر پایه ی «تعالیم اسلام» استوار است. راهبردهای ایشان برای برون رفت از وضع موجود و رسیدن به جامعه ی مطلوب در بعد داخلی «اصلاحات اجتماعی» و در بعد خارجی برای دستیابی به استقلال و خارج شدن از سلطه ی اجانب نه تنها در ایران بلکه در جهان اسلام در راستای تحقق احیای تمدن اسلامی «جنبش اسلامی یا انقلاب» با محوریت ایران بوده است. وقوع انقلاب اسلامی در واکنش به رفتار تمدن غرب از پیش بینی های حاج آقا شیرازی بود. از منظومه ی فکری حاجی آقا شیرازی می توان به عنوان «بن مایه های انقلاب اسلامی ایران» یاد کرد. در واقع بخش عمده ای از شاخصه های جامعه ی مطلوب مورد نظر حاجی آقا شیرازی توسط امام خمینی (ره) در سطوحی به مراتب گسترده تر و کامل تر عینیت یافت.