Ṣakhrah-i ʻashq: Persian 1377

در بخشی از خاک فرانسه که به دریا منتهی می شود دماغه ای هست که در حدود سی کیلومتر در آب پیش رفته و در راس آن قصری عظیم بنا شده که مشرف به دریاست و شبها یه یک فانوس دریایی شباهت دارد...میشل زواکو در سال ۱۸۶۰ در آژاکسیو مرکز جزیره کرس متولد گردید. او تحصیلات خود را در رشتهٔ ادبیات با موفقیت به پایان رساند. سپس در کالج وین به عنوان استاد معانی بیان به تدریس پرداخت. او در این کالج مدت زیادی نماند و به علت افکار تجدد خواهی از ان جا اخراج شد. و به پاریس روی اورد و در روزنامه هرج و مرج طلب اگالیته به سردبیری ژول رک به نوشتن مقالات اتشین پرداخت. سال ۱۸۹۰ به خاطر مبارزات قلمی سخت و برخوردش با مخالفان سیاسی به زندان افگنده شد.یک روز در برخورد با وزیر کشور کنستان خطاب به او گفت:من به تو فرصت می که ثابت کنی با ترسو نامیدن تو دچار اشتباه شده ام. البته اگر تا ان موقع پیکر فرسودهٔ تو از هم متلاشی نشده باشد و نرس نفرت انگیری که چهرهٔ وحشت اورت را رنگ پریده کرده‌است تو را ارام بگذارد. روز اول مه در ساعت ۲ در میدان کنکورد برای مبارزه با من حاضر باش.از این جا چهره نجیب زاده ماجراجویی به نام ارتانیان به چشم می خورد که بعداً پاردایان نام می‌گیرد و با لحن مخصوص خودش مخالفانش را می زواگو بعداً انتقادی و هنری و ادبی روزنامهٔ پیک فرانسه می‌شود.وقتی به سن چهل سالگی می‌رسد سیر افکار خویش را تغییر می‌دهد. ازدواج می‌کند و صاحب پنج فرزند می گردد. و در این زمان او به نگارش پاورقی‌های تاریخی سرگرم می‌شود و روزنامهٔ جمهوری کوچک به سر دبیری ژروریشاد برای نخستین بار کتاب بورژیااو را منتشر می سارد که خیلی زود او را به موفقیت می‌رساند