Note! Looking for an order placed before 2025-09-20, 16:00? [Click Here]
سه‌شنبه - 25 آذر 1404
{"Id":0,"Name":null,"Mobile":null,"Email":null,"Token":null,"Type":0,"ReferencerId":null,"VatConfirm":false,"PublicToken":null,"Culture":"fa-ir","Currency":"usd","CurrencySign":"$","CountryIsoCode":"us","ProfileIsoCode":null,"HasSubset":false,"Discount":0.0,"IsProfileComplete":false,"HasCredit":false,"LastActivity":"0001-01-01T00:00:00"}
login
ورود
shopping cart 0
سبد خرید

سبد خرید

Menu

  • E‘lāmīyeh-ye Kāngurū
  • E‘lāmīyeh-ye Kāngurū
اطلاعات محصول
عنوان اصلی: カンガルー通信
شابک: 9786008099833
ناشر: Aradman
گروه سنی: بزرگسال
صفحات: 112
وزن: 150 g
ابعاد: 14 x 21 x 1 cm
جلد کتاب: شومیز

اعلامیه کانگورو فارسی 1404

E‘lāmīyeh-ye Kāngurū

نویسنده: Haruki Murakami
امتیاز:
10٫01 $
موجود - 1 تا 2 روز
لیست علاقه‌مندی‌ها
Wishlist
اطلاعات محصول
عنوان اصلی: カンガルー通信
شابک: 9786008099833
ناشر: Aradman
گروه سنی: بزرگسال
صفحات: 112
وزن: 150 g
ابعاد: 14 x 21 x 1 cm
جلد کتاب: شومیز

I got married before I had finished my university studies, so I didn’t have much money to support a married life. Because of this lack of money, my wife and I worked like slaves for several years. Eventually, with a small amount of savings and some money borrowed from friends and acquaintances, we opened a small café on the outskirts of Tokyo.

At that time, young people tended to avoid working for large companies and preferred to start their own small businesses, so they could do work they were actually interested in. The café we opened became a hangout for university students who spent their afternoons there. I would sometimes chat with them and, through these conversations, become familiar with different ways of thinking among people from various walks of life.

Haruki Murakami

more

من زمانی ازدواج کردم که هنوز تحصیلات دانشگاهی را به پایان نرسانده بودم. پس پول زیادی هم برای گذران یک زندگی متاهلی نداشتم. این بی پولی، باعث شده بود که من و همسرم برای چند سال مانند برده کار کنیم؛ هر کاری پس از آن، با کمی پس انداز و به کمک پولی که از دوستان و آشنایان قرض کردیم، کافی شاپ کوچکی را در اطراف توکیو راه اندازی کردیم. در آن زمان جوان ها از کار کردن در شرکت ها فراری بودند و ترجیح می دادند کسب و کار خود را در مغازهای کوچک راه بیاندازند؛ تا به انجام کاری که به آن علاقه دارند بپردازند.
کافه ای که ما راه انداخته بودیم، پاتوق جوان های دانشگاهی بود که عصرهای خود را در آن می گذراندند. من هم گاهی با آن ها گپ می زدم و با نوع تفکر افراد مختلف از قشرهای گوناگون آشنا می شدم.
- هاروکی موراکامی

more