افسانه های ایرانی 8: افسانه های طنز فارسی 1404
Afsāneh-hā-yi Irānī 8
34٫28 $
اشتراکگذاری
Wishlist
Humor, satire, parody, and lampoon have a long-standing history in Persian literature. At times, the semantic boundaries of these terms were not clear, and they were used appropriately or inappropriately. Today, parody and lampoon are generally understood as speech intended to mock, often with a personal focus. Humor, on the other hand, refers to speech designed for amusement and to provoke laughter.
In popular culture, particularly in folklore, these forms of expression reflect what we see in written Persian literature and sometimes even go beyond it, because oral culture in Iran has a broader reach. There are instances where we express something verbally that we might hesitate to put into writing…
more
طنز، مطابیه، هزل و هجو در ادبیات فارسی سابقه ای دیرینه دارد. گاه مرز معنایی این مصطلحات روشن نبوده و آن ها را به جا یا نا به جا به کار می بردند. اکنون هزل و هجو را برای سخن سخره آمیزی که بیش تر جنبه ی شخصی دارد، در سخن می آورند. طنز اما سخنی است که به قصد شوخی و ایجاد مطایبه به کار می رود. در فرهنگ عامه، به ویژه افسانه ها همان بازتابی را دارد که در ادبیات مکتوب فارسی می بینیم و گاه حتی از آن هم فراتر می رود، چرا که فرهنگ شفاهی در ایران گستره ای وسیع تر دارد. چه بسا سخنی را به زبان می آوریم که از نوشتن آن ابا داریم و…
more
