لذت ‌های ناممنوع فارسی 1402

Liẕat'hā-yi Nā'mamnū'

نویسنده: Adam Phillips

امتیاز:

20٫91 $

4 تا 6 هفته

شومیز

20٫91 $

انتخاب تعداد

اشتراک‌گذاری

لیست علاقه‌مندی‌ها

Much has been written of the forbidden pleasures. But what of the "unforbidden" pleasures? Unforbidden Pleasures is the singular new book from Adam Phillips, the author of Missing Out, Going Sane, and On Balance. Here, with his signature insight and erudition, Phillips takes Oscar Wilde as a springboard for a deep dive into the meanings and importance of the unforbidden, from the fall of our "first parents," Adam and Eve, to the work of the great psychoanalytic thinkers. Forbidden pleasures, he argues, are the ones we tend to think about, yet when you look into it, it is probable that we get as much pleasure, if not more, from unforbidden pleasures than from those that are taboo. And we may have underestimated just how restricted our restrictiveness, in thrall to the forbidden and its rules, may make us. An ambitious book that speaks to the precariousness of modern life, Unforbidden Pleasures explores the philosophical, psychological, and social dynamics that govern human desire and shape our everyday reality.

دربارۀ لذت‌های ممنوع زیاد نوشته‌اند. ولی دربارۀ لذت‌های «ناممنوع» چه؟ لذت‌های ناممنوع، کتاب جدید و بی‌نظیر آدام فیلیپس است، نویسندۀ کتاب‌های حسرت، عاقل شدن و در باب تعادل. بنا به استدلال او، عموما این لذت‌های ممنوعه‌اند که فکر ما را به خود مشغول می‌کنند؛ ولی اگر خوب تأمل کنیم، شاید بتوانیم از امور ناممنوع هم، اگر نه بیشتر، دست‌کم به‌اندازۀ تابوها لذت ببریم. درضمن، چه‌بسا برآورد ناقصی داریم از اینکه با محدود ‌شدن ما، تحت قیدوبند امر ممنوعه و قوانینش، جهانمان چقدر محدود می‌‌شود. لذت‌های ناممنوع، کتابی است بلندپروازانه که از احساس ناامنی و بی‌ثباتی زندگی مدرن می‌گوید و به بررسی پویایی فلسفی، روان‌شناختی و اجتماعی‌ای می‌پردازد که بر میل انسان حاکم است و به واقعیت روزمرۀ او شکل می‌دهد. آدام فیلیپس، تیزبین‌ترین روان‌کاو از میان روان‌کاوان اهل قلم، همواره رسالتش را بیشتر خویشاوند ادبیات دانسته تا علم. شغل اصلی‌اش بینش و آگاهی‌ای به او می‌دهد که در نوشتارش به‌صورت شور و اشتیاقی نامعمول خود را نشان می‌دهد. همۀ نویسندگان بزرگ، آگاهانه یا ناخودآگاه، موقع نوشتن از روش تداعی آزاد روان‌کاوان بهره می‌جویند و در می‌یابند که به‌تعبیری شکل‌گیری اثر در هنگام نوشتنش نوعی سیاحت و انکشاف خود است، تماشای ذهنمان وقتی مشغول کار است؛ ولی کم‌اند نویسندگانی که مثل فیلیپس آن سوائق را درک کنند و شیفته‌شان باشند. مقاله‌های او شاهدی است بر این مدعا. (تیم آدامز، گاردین)