از غول‌های سرخ تا کوتوله‌های سفید فارسی 1401

مجموعه شعر: «از غول‌های سرخ تا کوتوله‌های سفید»، بازی شطرنج است با واژه‌ها. بازی واژه است در هم‌آمیزی با موسیقی بی آن که کلامی از موسیقی گفته شود. در این بازی حریف شاعر نه خواننده که همه‌ی جهان است برای آنچه رنج و درد آفریده. به این شعر نگاه کنید تا ببینید که شاعر چگونه جهان را با واژه آچ‌مز می‌کند: داس‌های کاغذی بخشنامه‌ها را درو می‌کنند تا دیوارهای روستا رنگین بمانند دروگران در شهرند در احاطه‌ی سود سهام و وام‌های طویل و مادران در حسرت شکوفه‌های پرپر دیدار کنار باغچه آه می‌کارند ساباط‌های کاهگلی نام شهیدان سترونی را غرغره می‌کنند که به باد پیوستند و بادگیرهای بلند در گردش غریب پره‌های آلمیچر له می‌شوند دقایق از ثانیه‌ها سبق می‌برند و سوارانی ناسازگار در راهند بروم اسب چوبینم را زین کنم