دیوان شرف الشعراء بدرالدین قوامی رازی فارسی 1397

به تصحیح و اهتمام میر جلال الدین حسینی ارموی (معروف به محدث). شرف الشعرا امیر بدرالدین قوامی‌ خباز رازی از شاعران شیعه ی قرن ٦ است که در حدود ٥٥٠-٥٦٠ درگذشته است. قوامی ‏از مناقبیان به شمار می‌ آمد. مناقبیان گروهی بودند که اشعاری در فضایل اهل بیت علیه ا‏السلام را در کوچه و بازار و محافل گوناگون می‌ خواندند. اینان سهم به سزایی در رشد فرهنگ شیعه و رسوخ محبت اهل بیت علیه ا‏السلام در دل ‏های مردم داشتند. قوامی ‏هم مثل ناصرخسرو و سنایی جوانی را به زندگی معمول و لهو و لعب و مدح حکام و ... گذراند و پس از گذشت جوانی، تحولی روحی یافت و یکسره به معنویات پرداخت و باز هم مثل آن دو، آن چه که باعث شهرت و عظمتش شده است، دورۀ دوم زندگی اوست. در این دوره قوامی ‏خود را وقف اشاعۀ معارف دینی کرده است و اشعارش، مستقیم و غیر مستقیم تبلیغ تشیع است. مدح‏ های ‏این دورۀ او هم راجع به کسانی است که به نوعی حامی ‏شیعیان هستند؛ یا حاکم و وزیر شیعه اند یا عالم و سید و فقیه. دیوان قوامی‌ در سال ١٣٣٤ به تصحیح محدث ارموی به چاپ رسید.