ناصر خسرو (تاریخ و ادبیات ایران - عصر غزنوی 7) فارسی 1401

Nāṣir Khusraw (Tārīkh va Adabīyāt-i Īrān - 'Aṣr-i Ghaznavī 7)

نویسنده: Muḥammad Dihqānī

امتیاز:

17٫24 $

4 تا 6 هفته

شومیز

17٫24 $

انتخاب تعداد

اشتراک‌گذاری

لیست علاقه‌مندی‌ها

The collection of Iranian history and literature is written for those who are interested in the cultural and literary history of Iran and want to read a selection of the best literary masterpieces of Iran along with the necessary explanation and interpretation in a simple and clear language and to know in which historical space these masterpieces were created. And how they have influenced it. This collection only includes the history and literature of Iran after Islam and tries to see the literary history of Iran in connection with the general history of the world and to point out the intellectual and cultural developments of the countries and regions that have been in some way connected with Iran and in this way a clearer scope for Comparison of the history and literature of Iran and the world.

ناصر خسرو مرد آرمان‌خواه پاک‌باخته‌ای است که در جامعه‌ای عافیت‌اندیش و منفعل و ترس‌خورده و آلوده به انواع ظلم و فساد کوشیده است راهی یکسره مخالف پسند زمانه در پیش گیرد. در آستانه‌ی پیری که نیاز به ثبات و آرامش معمولاً آدم‌ها را محافظه‌کارتر می‌کند، او از زندگی بی‌دغدغه و آسوده‌ای که می‌توانست در شهر آباد و زیبای بلخ و در میان خانواده و دوستانش داشته باشد روی برمی‌گرداند و به دنبال آرمانی بلند، که نویدبخش رهایی انسان بود، به دامان دره‌ای تنگ و دورافتاده در حصار کوه‌هایی سر به فلک کشیده پناه می‌برد. چنین کسی البته، وقتی با خیل مردمان آزمند یا مرعوب روزگارش مواجه می‌شود، حق دارد که بر آن‌ها و راه و رسم برده‌وارشان بشورد و خود را بسی فراتر از ایشان ببیند. ناصر خسرو را می‌توان، به تعبیر امروزی، اومانیستی دانست که انسان را مرکز و محور خلقت الاهی و از این رو صاحب آزادی و اختیار و مسئولیت کامل در قبال سرنوشتش می‌بیند و هیچ عذر و بهانه‌ای را برای گریز از این آزادی و مسئولیت نمی‌پذیرد.