پژوهش‌ های یک سگ (نقد و داستان 1) فارسی 1401

Pazhuhish'hā-yi yik sag (Naqd va Dāstān 1)

نویسنده: Franz Kafka, Various Authors

امتیاز:

20٫74 $

4 تا 6 هفته

شومیز

20٫74 $

انتخاب تعداد

اشتراک‌گذاری

لیست علاقه‌مندی‌ها

"How much my life has changed and how much it hasn't actually changed! Now that I think back, I remember a time when I still lived among the society of dogs, and shared in all that occupied them, a dog among other dogs. Upon closer inspection, it seems to me that there has been a defect here for a long time, a narrow gap, a trace of a fracture. Among the most respectable social gatherings, I felt a little uncomfortable; Yes, sometimes even in a friendly circle, no, sometimes not, but many times. The mere glance of one of my favorite fellows, the mere glance, as if I had somehow just seen him, made me ashamed, wild, helpless, yes, despairing. I tried to calm myself down to some extent, the friends to whom I had confided helped me, and again a calmer time came, a time that was not without such unexpected events, but I took them more calmly then, and I entered my life more calmly. Events that may have been sad and boring, but they left me as a full-fledged dog, although with a little cold, restrained, timid, calculating characteristics.

«چه‌قدر زندگیم تغییر کرده است و در واقع چقدر تغییر نکرده است! اکنون که به گذشته فکر می‌کنم دورانی را به خاطر می‌آورم که هنوز در میان جامعه‌ی سگان زندگی می‌کردم و در همه آن‌چه که آن‌ها را به خود مشغول می‌کند، شریک بودم، سگی در میان سگ‌های دیگر. با مشاهده‌ی دقیق‌تر به نظرم می‌آید که این‌جا از دیرباز نقصی در کار بوده، شکاف باریکی، اثری از شکستگی وجود داشته است. در میان محترم‌ترین گردهمایی‌های اجتماعی احساس کمی ناخوشایندی وجودم را در بر می‌گرفت؛ آری، گاهی حتی در محفلی دوستانه، نه، گاهی نه، بلکه بارها و بارها. تنها نگاه یکی از هم‌نوعان مورد علاقه‌ام، تنها آن نگاه، گویی او را به نوعی تازه دیده باشم، مرا شرمگین، متوحش، درمانده، آری مأیوس می‌ساخت. من می‌کوشیدم خود را تا حدی آرام سازم، دوستانی که این موضوع را به آن‌ها اعتراف کرده بودم، کمکم کردند و دوباره دوران آرام‌تری فرا رسید، دورانی که فاقد چنین حوادث غیرمنتظره‌ای نبود، اما من این حوادث را در آن هنگام با خونسردی بیشتری می‌پذیرفتم و با خونسردی بیشتری به زندگیم وارد می‌کردم. حوادثی که شاید غم‌انگیز و خسته‌کننده بودند، اما مرا گرچه با خصوصیاتی کمی سرد، خوددار، ترسو، حسابگر، ولی در مجموع به مثابه‌ی یک سگ تمام عیار باقی گذاشتند.»