اقبال نامه (بازنویسی اقبال نامه اثر نظامی گنجه ای) فارسی 1399

اقبال نامه بخش دوم اسکندر نامۀ نظامی گنجوی است. شاعر در اقبال نامه برای پیغمبری به نام ذوالقرنین افسانه می‌سازد و او را با اسکندر تاریخی یکی می‌داند. او در عالم خیال، اسکندر را از سوی خدا به پیامبری برمی‌گزیند و او را به سفری معنوی می‌فرستد، اسکندر به شهرهای مصر، بیت‌المقدس، اسپانیا و آفریقا را سفر می‌کند و در هر منزلگاه، شاعر (نظامی) برای او داستان‌سرایی می‌کند. در مثنوی اقبال نامه، خردنامه‌های سقراط، افلاطون، ارسطو و اسکندر از ارزش والایی برخوردارند. نظامی نیز همچون دیگر فرزانگان عالم، انسان را بالاتر از مسائل مالی می‌بیند و به انسان از دیدگاه معنوی، اندیشه و احساس نظر دارد. او با ساخت مدینۀ فاضله خود به دنبال ایجاد رستگاری همه جانبه و خشنودی درونی و معنوی انسان‌هاست. به نظر می‌رسد این مثنوی ناتمام مانده و پیروان او بخش‌هایی کوتاه و نارسا به آن افزوده، سپس به ملک عِزّالدین مسعود دوم از اتابکان موصِل (حکومت ۶۰۷-۶۱۵ه.ق) پیشکش نموده‌ اند.