ملک گرسنه فارسی 1399

این کتاب حکایت کودکیِ شمس است و تَرک خانواده، جا به‌ جایی و یک‌ جا نماندن، بستگی با مشایخ هم‌ روزگار و ‌گسستگی از آنان، و سرانجام برخورد و آمیختن او با مولانا. حکایت کیمیایی است که بر مولانای واعظ و فقیه می‌ ریزد و از او عارف و شاعر می‌ آفریند. حکایت ربودن مولانا از «چنگال قومی ناهموار» و ستیز با آنان است، حکایت طالبی است که مطلوب می‌ شود... شمس از مولانای «خام» شاعری «پخته» می‌ سازد و به این بسنده نمی‌ کند. قونیه را ترک می‌ گوید تا مولانا را به «آتش» کشد، شمس می‌ رود، مولانا نی نیستان می‌ شود، خود شمس می‌ شود و از جدایی‌ ها حکایت می‌ کند. پس از عارف جان‌ سوخته و در جست‌ و جوی مولانا نهال تجدد این بار بر اساس مقالات شمس تبریزی، تقویم شمس را با کلام خود او می‌ نویسد.