ӨӨРИЙГӨӨ ОЛСОН АМЬДРАЛ مغولی 2017

Хүүхэд насны минь хамгийн анхны дурсамж бол өвөөтэйгөө зэрэгцэн зогсоод хардаг байсан хаяа. Хөх тэнгэр хөх цэнхэр тэнгистэй сүлэлдэж зураас үүсгэх тэрхүү гайхамшгийг балчирхан би ширтэн хардаг байлаа. Миний төрж өссөн газар бол Кочи мужийн Үрадо хэмээх загасчдын тосгон. Анх удаа гартаа мөнгөн дэвсгэртэд загасны хайрс, цус наалдсан байсныг би санадаг. Загасчид далайд гарч загас барьсан гараараа тооцоо хийнэ. Хээгүй бүдүүлэгдүү гэмээр тэд олсон мөнгөө түрийвчинд хадгална гэж үгүй. Гараараа базаж аваад л халаас уруугаа чихэж орхино. Тиймээс энэ тосгонд эргэлддэг мөнгөнөөс загас үнэртдэг байлаа. Үнэн хэрэгтээ бол энэ тосгоны хүмүүсийн амьдралын үнэр....