سینمای عباس کیارستمی فارسی 1395

... و درست وسط معرکه دغدغه های پست مدرنیستی فیلمساز جهانی، همواره انسانی معمولی، تفکری سنتی، حتی عامیانه، پیدایش می شود: باوری رمانتیک به زیبایی روستا نسبت به شهر، طبیعت نسبت به تمدن، احساسات گرایی در برابر پرهیز از سانتی مانتالیزم، پایان های خوش آمیخته به موسیقی با هدف هم ذات پنداری تماشاگر در برابر فاصله گذاری و واسازی ساز و کار سینما، بی اعتمادی به فمینیسم و به عنوان گفتمانی مدرن، باور به حکمت عامیانه و فلسفه بافی های شخصیت های بی سواد و یا کم سواد انس با شعر کلاسیک فارسی میل به بازیگر ستاره و سینمای عامه پسند. او که هر روز در گوشه ای از جهان نمایشگاهی دارد و در گوشه ای دیگر فیلمی می سازد او که ابایی ندارد بگوید برای مخاطب جهانی فیلم می سازد. او که ابایی ندارد بگوید برای مخاطب جهانی فیلم می سازد، همان کسی است که در عین حال می گوید هنوز سرش را بر بالین می گذارد.