سر حافظ در حدیث دیگران فارسی 1395

بی تردید، جادوی شعر حافظ همچنان طلسم می کند، و مردم همچنان حیران معنای درونی واژه های آهنگین شگفت انگیز و ساده اما نفوذناپذیر وی هستند. معنای حقیقی ارجاع به عشق و می، و به گل و بلبل چیست؟ چه چیزی پدیدۀ توجه وسواس گونۀ غربی ها به حافظ و غزل هایش را (علی رغم تفاوت های بدیهی در مفاهیم هنری، زبان، فرهنگ و شکاف زمانی) توضیح می دهد؟ شعر حافظ بدون شک حد اعلای مهارت زبان شناختی و ادبی است. شاید دلیل چنین استقبال گرمی از بوطیقای حافظ در غرب، بیش از کیفیات هنری در جاذبۀ بی زمان آن باشد. می توان در این جستجو برای یافتن راه حل، بسیاری از مسائل جهان شمول ولی پیچیده را دید: مسائلی همچون گذرا بودن زندگی، سرشت درک ناپذیر تقدیر، و طبیعت ناپایدار امور دنیوی، که جملگی عقل را مغشوش و مغلوب می سازند. این انگاره های نیرومند و ظریف را فصیح ترین نویسندگان با نظمی ساده و آهنگین بازگو کرده اند. اعتلای این قطعات پر طمطراق و قدرتمند، الهام بخش ما می شود. این که فکر کنیم شعر حافظ فقط جاذبۀ نفسانی داشته اشتباه است، چرا که شعر وی تجسم کیفیات انسان محورانۀ شعر فارسی است.