رسوا خانه فارسی 1393

رسواخانه قصه رازهایی است كه فاش شدن آنها می تواند اثری دو سويه از خود به جا بگذارد. واكاوی اسراری كه سال‌ها بدون آگاهی از آنها، در يك بی خبری سبكبارانه سپری شده است. به همين خاطر حالا شده شخم زدن گذشته‌ای كه سال‌های سال دست نخورده باقی مانده و خاك بر خاك آن انباشته شده، عاقبت يك جا به اعجاب، به خشم، به ترديد، به غم و يا به انكار می رسد. اما اين كنكاش، اين جستجو برای رمزگشايی ناديده‌های سؤال برانگيز می تواند آدمی را به جایی برساند كه با تمام گذشته خود متفاوت می شود. شايد شباهت‌هایی در گذشته نامانوس و اين حال ناپايدار است كه خيال می كنيم اين تقدير است كه دارد رقم می خورد و بار ديگر در مسير همان فرجام گذشتگان او را پرتاب می كند. برای همين است كه از خود فريبی و ديگر فريبی دست برمی دارد. حالا ديگر همه چيز برايش رنگ و بوی ديگری پيدا می كند. گوشه‌ای می نشيند و همه چيز را به كوره واقعيت می اندازد و مجبور می شود زندگی اش را منصفانه مرور كند و همان روز است كه می فهمد كجای روزگار ايستاده، هر چند دير، ولی می فهمد. رسواخانه كاويدن گذشته‌های نامكشوف است.